Moshi, op visite & NL'ers in Same!
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
27 November 2013 | Tanzania, Same
Hoi allemaal! Na de vorige keer hebben we heeeel wat dingen beleefd, zal proberen het zo beknopt mogelijk te vertellen ;). Te beginnen met heel triest nieuws: mijn camera is gestolen in Moshi… Dit weekend op zoek naar een nieuwe, hoewel ik daar alle gemaakte foto’s niet mee terugkrijg natuurlijk…
Het bezoek aan Bayo was fantastisch. In haar huisje van ca. 18m2 was de vloer snel omgetoverd tot een tafel vol rijst, vlees, fruit en cola. In het midden zat haar dochter in een prachtig jurkje, ze was deze dag precies 6 mnd oud.
Zondag vroeg de hotelmanager ons mee naar de kerk, eveneens een hele belevenis; bij aanvang zong/stampte/schreeuwde de ene zijn gebeden nog uitbundiger dan de ander. Tussen de preken door werd er vrolijk gezongen en gedanst, waarbij een sort dj de speakers bediende (de volumeknop kende slechts de 2 standen luid en zeeer luid).
Tijdens de 2e week in het ziekenhuis beginnen we onze draai al aardig te vinden. Maandag deden we grote visite op de mannenafdeling: een aanzienlijk deel van de patienten was er beland na een motorongeluk (wat ons niet erg verbaasde na het rijgedrag hier te hebben gezien). De letsels varieerden van open beenbreuken tot afgebeten tongen. Dinsdag waren we bij een (van tevoren niet zo ingeschatte) ingrijpende operatie; een keizersnede werd een drama toen het halve dunnedarmpakket voor de baarmoeder bleek te liggen (na ‘onzorgvuldig’ sluiten van een vorige sectio), helaas ontdekte de chirurg het pas toen er al een perforatie was ontstaan… Gelukkig gaat het goed met zowel moeder als kind. Woensdag zijn we weer op Mobile Clinic geweest; ditmaal naar een Massai dorpje. Aan een grote boom werd de weegschaal gehangen voor de kindjes. Vervolgens deden we prenatale controles van de zwangeren en het vaccineren.
Afgelopen weekend was het de hoogste tijd eens in de grote stad te kijken. Op naar Moshi! We zochten de mooiste bus uit (oftewel, degene die het minst uit elkaar valt/uitpuilt van de mensen) en na 2u bereikten we onze eindbestemming. Van Joke, coassistent die voor ons in Tanzania was, hadden we erg veel leuke en handige tips gekregen zodat we al snel een mooi hotel hadden en ‘s avonds van een overheerlijke pizza konden genieten bij de Italiaan. Het weekend vloog voorbij, voor we het wisten waren we weer ‘thuis’ en ging maandag 6u de wekker weer.
Bij de overdraht wachtte on seen aangename verrassing, in de vorm van 2 verpleegkundigen uit Tilburg. 1 was al een poos in Tanzania, de ander startte net voor 3 mnd. Erg leuk om hun ervaringen hier te horen. ‘s Middags zouden ze een school bezoeken, samen met 2 andere collega’s die hier op vakantie zijn en ook in het ziekenhuis gewerkt hebben. De vraag of Lisanne en ik mee wilden, hoefden ze geen 2x te stellen. Wat een Geweldige ervaring!! Aan een klas vol straatarme weeskinderen deelden we kleding, schoenen, schriften, pennen en speelgoed uit, wat werd beloond met een prachtig Tanzaniaans liedje. Ze waren dolgelukkig!
Net als we dinsdag op het punt staan weer op Mobile Clinic te gaan, gebeurt er iets vreselijks op de maternity ward. Een moeder bevalt van een voldragen, maar doodgeboren Siamese tweeling. Het kindje had 1 (misvormd) hoofdje en 1 romp, echter 2 buikjes, 4 armen en 4 beentjes… Het leek bijna niet echt. Iedereen was er natuurlijk kapot van, hoewel de verpleging net zo wreed met deze troosteloze moeder omgaat als met alle pas bevallen vrouwen. Even later gaat alles ook weer gewoon verder, en zijn wij weer het steppe-gebied ingegaan om een dorpje te bezoeken met vaccinaties en andere benodigdheden.
Intussen merken we overall de interesse van de Tanzaniaanse mannen in “mzungu’s”. Soms beginnen ze subtiel (‘Heb je al een vriend?’), soms wat minder subtiel (‘Wil je met me trouwen? / ‘Neem je me mee naar Uholanzi?’). Vaak ben ik dus samenwonend, verloofd of als echt de nood aan de man is getrouwd ;-).
Tot zover weer een greep uit ons leventje hier, ik hoop dat in NL ook alles goed gaat!
Liefs, Marjolein
Het bezoek aan Bayo was fantastisch. In haar huisje van ca. 18m2 was de vloer snel omgetoverd tot een tafel vol rijst, vlees, fruit en cola. In het midden zat haar dochter in een prachtig jurkje, ze was deze dag precies 6 mnd oud.
Zondag vroeg de hotelmanager ons mee naar de kerk, eveneens een hele belevenis; bij aanvang zong/stampte/schreeuwde de ene zijn gebeden nog uitbundiger dan de ander. Tussen de preken door werd er vrolijk gezongen en gedanst, waarbij een sort dj de speakers bediende (de volumeknop kende slechts de 2 standen luid en zeeer luid).
Tijdens de 2e week in het ziekenhuis beginnen we onze draai al aardig te vinden. Maandag deden we grote visite op de mannenafdeling: een aanzienlijk deel van de patienten was er beland na een motorongeluk (wat ons niet erg verbaasde na het rijgedrag hier te hebben gezien). De letsels varieerden van open beenbreuken tot afgebeten tongen. Dinsdag waren we bij een (van tevoren niet zo ingeschatte) ingrijpende operatie; een keizersnede werd een drama toen het halve dunnedarmpakket voor de baarmoeder bleek te liggen (na ‘onzorgvuldig’ sluiten van een vorige sectio), helaas ontdekte de chirurg het pas toen er al een perforatie was ontstaan… Gelukkig gaat het goed met zowel moeder als kind. Woensdag zijn we weer op Mobile Clinic geweest; ditmaal naar een Massai dorpje. Aan een grote boom werd de weegschaal gehangen voor de kindjes. Vervolgens deden we prenatale controles van de zwangeren en het vaccineren.
Afgelopen weekend was het de hoogste tijd eens in de grote stad te kijken. Op naar Moshi! We zochten de mooiste bus uit (oftewel, degene die het minst uit elkaar valt/uitpuilt van de mensen) en na 2u bereikten we onze eindbestemming. Van Joke, coassistent die voor ons in Tanzania was, hadden we erg veel leuke en handige tips gekregen zodat we al snel een mooi hotel hadden en ‘s avonds van een overheerlijke pizza konden genieten bij de Italiaan. Het weekend vloog voorbij, voor we het wisten waren we weer ‘thuis’ en ging maandag 6u de wekker weer.
Bij de overdraht wachtte on seen aangename verrassing, in de vorm van 2 verpleegkundigen uit Tilburg. 1 was al een poos in Tanzania, de ander startte net voor 3 mnd. Erg leuk om hun ervaringen hier te horen. ‘s Middags zouden ze een school bezoeken, samen met 2 andere collega’s die hier op vakantie zijn en ook in het ziekenhuis gewerkt hebben. De vraag of Lisanne en ik mee wilden, hoefden ze geen 2x te stellen. Wat een Geweldige ervaring!! Aan een klas vol straatarme weeskinderen deelden we kleding, schoenen, schriften, pennen en speelgoed uit, wat werd beloond met een prachtig Tanzaniaans liedje. Ze waren dolgelukkig!
Net als we dinsdag op het punt staan weer op Mobile Clinic te gaan, gebeurt er iets vreselijks op de maternity ward. Een moeder bevalt van een voldragen, maar doodgeboren Siamese tweeling. Het kindje had 1 (misvormd) hoofdje en 1 romp, echter 2 buikjes, 4 armen en 4 beentjes… Het leek bijna niet echt. Iedereen was er natuurlijk kapot van, hoewel de verpleging net zo wreed met deze troosteloze moeder omgaat als met alle pas bevallen vrouwen. Even later gaat alles ook weer gewoon verder, en zijn wij weer het steppe-gebied ingegaan om een dorpje te bezoeken met vaccinaties en andere benodigdheden.
Intussen merken we overall de interesse van de Tanzaniaanse mannen in “mzungu’s”. Soms beginnen ze subtiel (‘Heb je al een vriend?’), soms wat minder subtiel (‘Wil je met me trouwen? / ‘Neem je me mee naar Uholanzi?’). Vaak ben ik dus samenwonend, verloofd of als echt de nood aan de man is getrouwd ;-).
Tot zover weer een greep uit ons leventje hier, ik hoop dat in NL ook alles goed gaat!
Liefs, Marjolein
-
27 November 2013 - 14:36
Lé:
Heey Mar, wat een geweldige verhalen, het is alsof ik er zelf bij ben! Ik heb je ook nog een berichtje gestuurd op facebook ;) xxx Lé -
27 November 2013 - 17:57
Jenny:
Hey Marjolein
Prachtige verhalen, wat een avontuur , leuk dat jullie naast al het harde werken ook nog tijd hebben om leuke dingen te doen. Nog veel plezier en ik kijk uit naar je volgende verslag. Liefs Jenny -
27 November 2013 - 19:33
Klasien Kuut:
Hallo Marjolein, in die paar weken dat je daar bent maak je meer mee dan dat je hier ooit zult beleven. Ook wel hele akelige dingen zeg zoals een Siamese tweeling. Maar er staan veel mooie dingen tegenover gelukkig! Jammer van je fototoestel, gelukkig zijn jullie met z'n tweeën . Groeten Klasien -
27 November 2013 - 20:32
Elly En Frits:
Lieve Marjolein, wat hebben we zonet genoten van de schitterende foto´s! Dit geeft een hele mooie impressie van jullie verblijf daar. Al die prachtig geklede moeders en blije kinderen, je vraagt je alleen af waar alle mannen zijn! Gezellig dat er meer mzungu´s bijgekomen zijn, we kunnen ons voorstellen dat jullie graag je ervaringen uitwisselen met hen. Liefs, mam en pap. -
28 November 2013 - 09:30
Beppe Anke:
Lieve Marjolein,
Wat fijn weer wat te horen, met zoveel leuke, maar ook trieste dingen die gebeurd zijn. Wat is het leven daar toch hard voor de vrouwen, en de kindertjes.
Ik ben heel blij dat jullie het zo naar de zin hebben, en het gemis van je camera kom je wel weer te boven. Maar wat een bijzondere foto's,maar goed dat jullie samen zijn. In Tanzania zul je deze fototoestellen wel niet kunnen krijgen?
Ik zie nu al weer uit naar je volgende reisverslag!
Dikke tút van Beppe.
-
10 December 2013 - 19:21
Dick En Froukje:
Hoi Marjolein,
Wat een belevenissen.
Genoten van je verhalen.hartelijke groet uit drachten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
