Hodi!
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
12 November 2013 | Tanzania, Same
Hodi!
Oke, ik snap niet hoe we hadden gedacht dat er WIFI was in Same… Internetcafetje dus:) Waar helaas het internet om de haverklap wegvalt, zodat een verhaal schrijven of mailen niet gemakkelijk is. Het is Lisanne zondag wel gelukt, mijn pc weigerde helaas en na 4u hebben we de moed opgegeven, maar bij deze een poging! ;)
Na een lange reis, waarvan de vlucht verreweg het kortste deel was, kwamen we aan op de eindbestemming. Een prachtig en schoon bungalowtje, waar we ons de komende 2 maanden prima gaan redden! De manager neemt zijn taak om zicht over ons te ontfermen erg serieus en zorgt ervoor dat er elke dag iets lekkers voor ons op het menu staat. Varierend van patat tot spaghetti (die wel verdacht veel naar noodles smaakt/oogt), tot rijst met heerlijke sauzen.
De volgende dag Same verkennen; wat een prachtig stadje en leuk om ons Swahili eens goed te oefenen! Wel confronterend om de verschillen te zien tussen rijk en arm, dat in Tanzania enorm is. Sommige kindjes hebben nog nooit een Mzungu (blanke) gezien, dus we worden geregeld (ook door volwassenen) met nieuwsgierige ogen bewonderd.
Dag 3: Op naar het ziekenhuis om kennis te maken!
Dr. Mushi, waarmee we de afspraken over het coschap hebben gemaakt, bleek echter met de noorderzon vertrokken te zijn… Hoewel onze komst dus niet geheel aangekondigd was, hebben we een erg warm welkom gekregen door de dokters en verpleegkundigen. Op het eerste gezicht een mooi en vrij netjes ziekenhuisje, bestaande uit allerlei verschillende gebouwtjes. Er zijn o.a. verschillende afdelingen (mannen/vrouwen/kinderen/verloskunde/TBC/HIV), 1 polikliniek en 2 OK’s.
Dag 4: De Afrikaanse wildernis in!
Zaterdag begon aardig wat vroeger dan de eerdere dagen hier; en wel om half 6 met onze eerste safari!! In Mkomazi National Park, naast onze deur, bieden ze o.a. walking safari’s aan voor een mooi prijsje, waarbij je met een heuze ‘ ranger’ op pad gaat. Met een stevig ontbijt achter de kiezen van scrumbled eggs met toast en vers fruit, ons vaste ochtendmaaltje voor de komende 2 maanden (niet verkeerd), waren we er helemaal klaar voor. De eerste 8km was er niet bijster veel te zien (wel een prach-tig landschap natuurlijk! Maar aan wild alleen enkele ' heartbeasts' aldus de gids, geen idee wat het NLse woord is maar het lijkt op een eland. Hij werd er steeds zekerder van dat de sporen in het zand Echt van giraffes, zebra's, leeuwen, cheeta's en struisvogels waren; wij dat hij ons voorloog. Toen we de moed bijna opgaven, verscheen er een babygiraffe op het pad. Met 2 grote in zijn kielzog, wat een prachtig gezicht! Verderop volgden zebra's, struisvogels, dik dik's en een yako. Helemaal blij maar ook aardig moe na de 20km lange wandeling, zijn we tevreden op het terras neergeploft.
Gister is het (harde?) werken in het ziekenhuis begonnen, daar vertel ik meer over in het volgende berichtje (later deze week, als de computer wat willen meewerken;))
Ik hoop dat met jullie ook alles goed is!!
Liefs,
Marjolein
Oke, ik snap niet hoe we hadden gedacht dat er WIFI was in Same… Internetcafetje dus:) Waar helaas het internet om de haverklap wegvalt, zodat een verhaal schrijven of mailen niet gemakkelijk is. Het is Lisanne zondag wel gelukt, mijn pc weigerde helaas en na 4u hebben we de moed opgegeven, maar bij deze een poging! ;)
Na een lange reis, waarvan de vlucht verreweg het kortste deel was, kwamen we aan op de eindbestemming. Een prachtig en schoon bungalowtje, waar we ons de komende 2 maanden prima gaan redden! De manager neemt zijn taak om zicht over ons te ontfermen erg serieus en zorgt ervoor dat er elke dag iets lekkers voor ons op het menu staat. Varierend van patat tot spaghetti (die wel verdacht veel naar noodles smaakt/oogt), tot rijst met heerlijke sauzen.
De volgende dag Same verkennen; wat een prachtig stadje en leuk om ons Swahili eens goed te oefenen! Wel confronterend om de verschillen te zien tussen rijk en arm, dat in Tanzania enorm is. Sommige kindjes hebben nog nooit een Mzungu (blanke) gezien, dus we worden geregeld (ook door volwassenen) met nieuwsgierige ogen bewonderd.
Dag 3: Op naar het ziekenhuis om kennis te maken!
Dr. Mushi, waarmee we de afspraken over het coschap hebben gemaakt, bleek echter met de noorderzon vertrokken te zijn… Hoewel onze komst dus niet geheel aangekondigd was, hebben we een erg warm welkom gekregen door de dokters en verpleegkundigen. Op het eerste gezicht een mooi en vrij netjes ziekenhuisje, bestaande uit allerlei verschillende gebouwtjes. Er zijn o.a. verschillende afdelingen (mannen/vrouwen/kinderen/verloskunde/TBC/HIV), 1 polikliniek en 2 OK’s.
Dag 4: De Afrikaanse wildernis in!
Zaterdag begon aardig wat vroeger dan de eerdere dagen hier; en wel om half 6 met onze eerste safari!! In Mkomazi National Park, naast onze deur, bieden ze o.a. walking safari’s aan voor een mooi prijsje, waarbij je met een heuze ‘ ranger’ op pad gaat. Met een stevig ontbijt achter de kiezen van scrumbled eggs met toast en vers fruit, ons vaste ochtendmaaltje voor de komende 2 maanden (niet verkeerd), waren we er helemaal klaar voor. De eerste 8km was er niet bijster veel te zien (wel een prach-tig landschap natuurlijk! Maar aan wild alleen enkele ' heartbeasts' aldus de gids, geen idee wat het NLse woord is maar het lijkt op een eland. Hij werd er steeds zekerder van dat de sporen in het zand Echt van giraffes, zebra's, leeuwen, cheeta's en struisvogels waren; wij dat hij ons voorloog. Toen we de moed bijna opgaven, verscheen er een babygiraffe op het pad. Met 2 grote in zijn kielzog, wat een prachtig gezicht! Verderop volgden zebra's, struisvogels, dik dik's en een yako. Helemaal blij maar ook aardig moe na de 20km lange wandeling, zijn we tevreden op het terras neergeploft.
Gister is het (harde?) werken in het ziekenhuis begonnen, daar vertel ik meer over in het volgende berichtje (later deze week, als de computer wat willen meewerken;))
Ik hoop dat met jullie ook alles goed is!!
Liefs,
Marjolein
-
12 November 2013 - 14:33
Anke De Jong:
Lieve Marjolein, Wat fijn om wat te horen, Ik werd al een beetje ongerust!
Maar gelukkig ziet alles er goed uit, al is de eerdere dokter met de noorderzon vertrokken!
Dus het ziekenhuis ziet er netjes uit, ik ben heel benieuwd hoe het werken daar jullie bevalt.
Wat een bijzondere wandeltocht hebben jullie gemaakt, het lijkt wel een soort safari. En 20 km lopen, pittig hoor. Hadden jullie ook last van de warmte, of valt dat mee?
Zo te horen krijg je wel goed te eten, maar vaak anders dan thuis natuurlijk.
Ik ben héél benieuwd hoe het werk in het ziekenhuis je bevalt, en hoop dat een volgende keer van je te horen.
Hier is het druilerig en triest weer, geniet maar van de zon!
Groetjes en dikke tút van Beppe Anke. -
12 November 2013 - 21:27
Elly En Frits Koldijk:
Lieve Marjo, leuk om je eerste verslagje uit Same te lezen! Fijn dat jullie daar zo welkom zijn, nu maar lekker aan het werk daar in het plaatselijke ziekenhuisje, we zijn benieuwd hoe dat bevalt. We spreken elkaar vrijdag weer, tot dan! Groetjes aan Lisanne, liefs Mam en pap. -
13 November 2013 - 17:59
Klasien Kuut:
Hallo Marjolein, fijn om van je te horen hoe de eerste week verlopen is. Spannend hoor! Veel succes met alles wat nieuw is, wat zul je veel indrukken opdoen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
